‘Ik heb regelmatig kerkdiensten bezocht waar een mooi koor is en sprekers die je aan het denken zetten. Maar het gaat uiteindelijk altijd over God, over het geloof, of over de oplossing vinden in het hiernamaals.’ Aan het woord is actrice en zangeres Ricky Koole. Zij organiseert een dienst voor ongelovigen in De Nieuwe Liefde van Huub Oosterhuis, Amsterdam.
‘En aangezien ik niet geloof of, als ik geloof dan in alles, vind ik het moeilijk als er een God wordt geplaatst boven alles waar ik in geloof. Ik voel me dan ook niet geroepen om mee te zingen.’
(foto: rickykoole.nl)
Er is muziek, een toespraak door Coen Simon (foto: AMBO), filosoof, journalist en auteur van onder andere En toen wisten we alles, en een gelegenheidskoor o.l.v. Femke Mostert.
De Nieuwe Liefde (DNL) is een centrum voor debat, bezinning en poëzie, een huis voor ‘bezield verband’, waar het woord beschaving opnieuw inhoud krijgt, boven de chaos uit. Het gedachtegoed van DNL vindt zijn wortels in het Bijbelse verhaal, zoals dat in de afgelopen vijftig jaar geïnterpreteerd en onder woorden is gebracht binnen de Amsterdamse Studentenekklesia door Huub Oosterhuis en anderen. De Nieuwe Liefde beschouwt het Bijbelse verhaal als haar inspiratiebron, maar niet als exclusieve en enig geldende levensbeschouwing.
‘Ik stel nu diensten samen waarbij je als niet-gelovige naar hartenlust kunt meezingen. En ook gelovigen kunnen dat volgens mij prima.’ (Ricky Koole)
Zie: Begin van de zomer Illustr: De Nieuwe Liefde
1053 WP Amsterdam
21.06.2013 20:00 uur
Grote Zaal
€2,50
Martine Sandifort: ‘Je zou er op slag gelovig van worden.’
GODENENMENSEN 
Ik ga niet beweren dat geloven in God gemakkelijk is. Het is voor mij echter een zeker weten, omdat ik hem als een levende God ervaar. Mensen geven zich als gedreven fans voor voetbal, voor een popgroep en voor zoveel andere dingen in het leven. Waarom moet geloven vrijblijvend zijn en aan alle kanten vereenvoudigd worden? Je kiest zelf voor God. Als je Jezus hebt aangenomen in je leven en Hij door de Heilige Geest in je woont, ga je Zijn Woord in de Bijbel begrijpen, dan is het plotseling niet meer slechts een geschiedenisboek. En dan is lofprijs en aanbidding een uiting van je levende relatie met Hem. AMEN!
LikeLike
Als ongelovigen, als ik Ricky goed begrijp, in zo’n dienst proberen met ons beperkt weten en taalgebruik om samen tastend over de zin van het leven te denken, zou ik me als gelovige daar heel goed thuis voelen, ook als het woord God niet valt. Tenminste als dat in in alle rust en met zelfvertrouwen gebeurt en liefst ook zonder jeugdtrauma’s uit een christelijk verleden, die men minstens tracht te “verwerken”. Als dan tastend menselijkheid, zin van zelfstandigheid, humanisme, liefde tussen mensen etc. ter sprake komen, zou ik me al helemaal thuis voelen en hardop meezingen… zou zelf wrschl toch -en wie verbiedt me dat- stiekem tastend ook denken aan die God van Jezus die van alle mensen houdt en dan met name ook van die mensen daar om me heen. Dat geloof heb ik nou eenmaal meegekregen en me eigen gemaakt. Ik heb er geen last, alleen maar plezier van. Vind het wel vervelend, als anderen daar waarom dan ook wel moeite mee hebben.
LikeLike
~Telkens weer
vind ik het goddelijke
terug in de natuur ~
LikeLike
@Annet..Dat natuur de zin van het leven is, ook dat kan ik niet geloven zoals jij, begrijpen doe ik het wel, samen als kleine mens in die geweldige natuur. Maar ze is soms ook zo bedreigend, dat we er ons samen met al onze huidige kennis en kracht tegen dienen te verzetten.
LikeLike
Beste Joost, trek je uit hetgeen Annet zegt niet te snel een conclusie? Zij zegt immers niets over de zin van het leven, enkel dat zij God vindt in de natuur. Ik vind het wel mooi wat Annet zegt. Het zegt m.i. iets over haar vermogen zich te kunnen verwonderen. Overigens die dienst(en) voor ongelovigen vind ik geweldig. Er komen ook heel wat gelovigen naar toe. Tsja, ’t is maar net hoe je je eigen geloven ( in wat? ) vorm wilt geven, daar voeding voor wilt halen, waar dan ook. Er zijn momenteel heel wat mensen die niet zoveel meer kunnen met hun ‘oude beelden’ die het woord God oproept. Ik las van de week zelfs, weet niet meer waar, dat het wellicht goed zou zijn het woordje God maar eens een poosje niet meer te gebruiken. Ik voel daar zelf ook wel voor.;-) En…..natuurlijk kan geen mens jou verbieden om aan die God van Jezus te denken, terwijl je van harte meezingt. Gewoon lekker doen. Is van jou. En je zal vast niet de enige zijn. Blijft worstelen hè met wat we, jij of ik, nou eigenlijk zeggen wanneer we God zeggen. Dat ondervind ik n.l. bij jouw uitdrukking: ‘de God die van alle mensen houdt ‘ nou ook. Zal wel met mijn eigen ontwikkeling te maken hebben. :-)) Ben inmiddels aardig multi-culti-reli geworden.
LikeLike
Carla, Annet, als ik haar goed begrijp, en ik kunnen boven onszelf uitgetild worden in een prachtige natuur, waarbij bijna spontaan het woord goddelijk of God kan vallen. Ik zelf heb met name bij de geweldige ervaringswereld van menselijke liefde, dat me dat woord goddelijk of God bijna spontaan alleen maar tastend verwijzend ontschiet. Daarom denk ik ook die gevoeligheid voor Jezus.
Ik heb zelfs de indruk dat als geweldige menselijke ervaring ontbreekt, spreken over God altijd gekunsteld wordt. De enig tastbaar te verwoorden werkelijkheid is die geweldige menselijke ervaring, waarbij ondanks alle verwondering het ook best begrijpelijk is,dat het woord God, al dan niet bewust, niet valt.
Ook de geweldig nieuwe multi-culti-ervaring, die jij noemt, werkt bij mij als uitgesproken ervaring van mensenliefde en eenheid van mensen. Die ervaring kunnen we al dan niet verwijzend naar wereldwijde verwoording van het goddelijke uiten. Die leert ons nu met name ook dat mensen elkaar wat dit betreft niet de maat kunnen nemen.
LikeLike